احتمالاً همشهري عزيز صرف تدريس يک زبان کافي براي بالندگي آن نيست. زبان با فرهنگي که حمل مي کند رشد مي نمايد ؛ و بخصوص با فرهنگ فلسفي و عرفاني. ولي متاسفانه ترکي نويسان اغلب به جاي پرداختن به چنين مقولاتي ، به زبان ترکي اراجيف مي بافند و چه بسا قلم خود را در راه تخريب فرهنگ الهي به کار مي گيرند. حتّي بزرگاني چون جناب شهريار نيز اشعار بلند خود را به فارسي گفته و اشعار تركي او صرفاً بار بوم شناختي دارند. حتّي حيدر بابايا سلام نيز با تمام قدرت شاعرانه اي كه دارد ، به پاي اشعار فارسي او نمي رسد. فارسي را مولوي و سعدي و نظامي و حافظ و ... ساخته اند نه شاهان و سلاطين و رئيس جمهورها و دانشگاه تهران و ... . زبان تركي را هم بايد مشابه چنين كساني بالنده كنند.

دستور زبان تركي خيلي قوي است امّا بنده به عنوان يك ترك زبان هيچگاه حاضر نمي شوم وقت خود را صرف يادگيري كلاسيك زبان تركي كنم ، چون فرهنگ بلندي در نمي بينم كه از اين راه بخواهم آن را به چنگ آورم. امّا اگر زبان فارسي هيچ نداشت جز مثنوي معنوي حاضر بودم آن را بياموزم ؛ چون به يك عمر مي ارزد.