شب تار
شب مهتابی ام بی تو
چنان بی رنگ بی رنگ است
که گویی مه زجایش رفته بیرون و
به جا بگذاشته غم را
شبم تار است اما باز
میدوزم نگاهم را به راه تو
که گویم درد تلخ رنج غربت را
شبم تار است اما من
چو پروانه پی شمعم
پی شمعی که سوزاند دل و جان را
شبم تار است میدانم
دلم هم همره آن تار
ولی جانا بیا و روشنی بخشای بر دلها
شبم تار است اما من
به پاس روز بعداز شب
به پاس صبح امید وصال یار
ره صبر بزرگی پیش می گیرم
