بسم الله الرحمن الرحیم
رهایی
به دنبالت مثال گردبادی تند می گشتم
در آن تاریکی شب های بی پایان
در آن ظلمت
زهر سوئی سراغت می گرفتم تا
زدست سوزش سرمای دی کنجی به دست آرم
ولی افسوس؛نگاهم پیش پا می دید
تمام بیستون ها را چو فرهاد از پی شیرین
بهپشت سر نهادم تا بیابم رد شیرینم
ولی افسوس؛ زمین هم سخت می نالید
در ان بیچارگی ها و صدای ناله های شب
که ختی مرغکان هم ضجه می کردند پی آواز مرغ عشق بودم من
ولی افسوس؛ سکوت مرگباری بود
